De ene rugpijn is de andere niet
Vóór mijn intervisie-afspraak met twee collega-therapeuten had ik al last van mijn onderrug en pijnlijke zitbotjes. Mijn hoofd kon dat prima verklaren, ik had in de tuin gewerkt en daarom spierpijn. Maar toen ik op tafel ging benoemde ik toch ook het thema seksualiteit dat al een tijdje resoneerde in mijn lijf. Mijn medetherapeut (een man) legde een hand op mijn borstbeen en onder mijn nek en de sessie begon.
Gelijk voelde ik 2 pijnpunten in mijn onderbuik, mijn eierstokken voelde ik. Mijn keel voelde een beetje dichtgeknepen en ik begon vanzelf zachter te spreken. We maakten contact met mijn eierstokken en die waren heel stil, ze konden niet anders want er drukte “iets” tegen ze aan. Van binnen naar buiten.
De stem van mijn eierstokken veranderde in fluisteren. Het was een geheim en het voelde als een blok. Een blok dat er opeens van buitenaf in was gekomen, ongewild en met geweld. De eierstokken bleven stil want dan waren ze tenminste veilig. De pijn liet zich voelen als een schietende pijn naar achteren helemaal richting mijn staartbeen. In mijn bekkengebied kreeg ik heftige krampen.
Toen er werd gevraagd of mijn eierstokken iets tegen mij wilden zeggen was het antwoord, “Je kon er niks aan doen”. Dat raakte mij diep van binnen, tranen in mijn ogen, ontroering. Ik had werkelijk geen idee, niet helder waar dit over ging, maar ik voelde wat er gebeurde. Waar mijn onderkant er eerst niet bij leek te horen, leek het lege blok tussen mijn eierstokken zich nu op te vullen, er kwam meer massa, warmte, stroming. Ook in mijn benen richting voeten. Er diende nog gezegd te worden dat het niet van mij was. En ik heb mijn eierstokken bedankt.
Een beetje verward (het voelde als misbruik) en met een heel ander gevoel van onderen ging ik van tafel af. Mijn buik voelde zachter en mijn bekken van elastiek. Mijn rugpijn was weg! Ik heb die nacht met een jade steen op mijn buik, ter hoogte van mijn eierstokken, geslapen. Dat voelde zo en het eerste wat ik voelde toen ik wakker werd was de zachtheid & de warmte van de steen.
De volgende ochtend sprak ik een collega en ik vertelde mijn ervaring. En opeens viel me binnen, mijn tangverlossing! Dat blok wat ik heb gevoeld zat daar misschien wel door de tangverlossing. Mijn oudste zoon is met de forceps gehaald, au dat doet gelijk pijn, ik voel weer de resonantie. En wat bleek, mijn collega heeft ook een tangverlossing gehad.
Interessant! Is het dan zo dat het er wel toe doet wie je aanraakt? Dat bepaalde handen op de juiste plaats en de juiste tijd het een, en andere handen iets anders kunnen verhelderen? Dat je soms samen resoneert met wat er is gebeurd? Dat je iets herkent in de ander? Dat je niet zomaar met elkaar werkt, maar met een reden?
Dankbaar voor de zuivere, mannelijke energie waarbij dit kon ontstaan. En het “niet zomaar” gesprek daarna. Met liefdevolle aandacht voor mijn eierstokken en bekkengebied. Het heeft ruimte gegeven en de weg vrijgemaakt voor de geboorte van iets nieuws! Contact met mijn kracht en mijn grenzen.
HEEL WELKOM!
