Het probleem bij de kern aanpakken
Een oudere vriendin heeft al een paar weken last van nachtzweten. Maar wel zo dat ze elke dag haar bed moet verschonen en haar pyjama in de was moet doen. De overgang kan het eigenlijk niet meer zijn, want daar is ze al voorbij. Dat betekent dat ze er verstandig aan doet om naar de huisarts te gaan, want nachtzweten kan minder onschuldige oorzaken hebben.
Nu ik toch bij haar ben, maken we voor de zekerheid even contact met de hypothalamus, waar een belangrijk stuk van de temperatuurregeling zit. Heb je het warm, dan zorgen twee kernen ervoor dat je afkoelt. Heb je het koud, dan houden twee andere kernen juist de warmte vast. Wie weet wie weet, zijn ze een beetje ontregeld.
Terwijl we zo zachtjes de hypothalamus in onze aandacht houden, komen heel snel achter elkaar twee beelden bij haar op. Twee keer is ze gevallen. De eerste val lijkt een soort wolkje in haar hoofd te hebben achtergelaten. Terwijl we kijken, lost het op. De andere val toont zich als een prop papier, aan de andere kant van haar hoofd. Ook die smelt weg.
We keren terug naar de hypothalamus en leggen hem uit wat de kernen doen in de temperatuurregeling. We laten gebeuren wat er wil gebeuren. Een paar tranen, een zucht. En dan sluiten we af.
De volgende ochtend wordt ze wakker met alleen maar een klam hoofd. Drie dagen later doen we nog een korte sessie. Na die sessie blijft het droog. De lakens, het hoofd, de pyjama: alles droog.
Ze belooft dat ze het in de gaten zal houden en zonodig alsnog naar de huisarts zal gaan, maar vooralsnog lijkt het alsof we de kern van het probleem te pakken hadden.
Wil jij dit ook leren?
