Cranio: om stil van te worden

Mijn moeder is mijn grootste fan als het om cranio gaat. Za vertelt iedereen die het maar wil horen, hoe haar dochter haar van haar hernia heeft afgeholpen, die haar al 25 jaar parten speelde.

Helemaal weg was die hernia trouwens niet. Maar hij zat haar niet meer in de weg. En als hij opspeelde, kon ze er goed mee omgaan. Gewoon even zus liggen, zo lopen, en dan ging het weer over.

Tot een maand geleden. Ineens deed haar rug weer zo zeer, dat ze niet meer kon bukken en nauwelijks kon zitten. Zo zeer, dat ze de bus en de trein pakte, omdat ze het ervoor over had naar me toe te komen ondanks de pijn.

Zodra ze op tafel lag, was het niet haar “pit” in de rug die voelbaar was, maar haar borstbeen. Meer specifiek: haar schildklier. En voor we het wisten, voelden we een diepe schuivende beweging, en kwam onder het loslaten van veel spanning en tranen de schildklier van achter haar borstbeen vandaan naar boven toe, naar zijn eigen plek in haar keel.

Wat?!?! Je schildklier zit helemaal niet achter je borstbeen toch? Wel, bij mijn moeder wel. In 1964 werd in een periode van hevige stress haar schildklier overactief. Jaren werd ze daardoor nog eens extra opgejaagd, tot het in 1991 te gek werd en ze een behandeling met radioactief jood onderging. De schildklier slonk en zakte naar beneden. Opluchting: niet langer drukte hij haar luchtpijp dicht.

Sinds de behandeling heeft de schildklier naar behoren gefunctioneerd, al zat hij niet op zijn plek. De jaarlijkse controles wezen normale niveaus schildklierhormoon uit.

Vandaag is de dag dat de schildklier klaar is om terug te gaan naar zijn eigen plek. De zenuwen waarmee hij verbonden is aan het ruggenmerg, staan ineens niet meer onder spanning. Het ruggenmerg kan zijn natuurlijke, schuivende beweging gaan maken. De pijn in mijn moeders rug en been verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Een paar uur later zie ik haar lopen: rechtop, stevig. Haar enigszins manke tred is versoepeld en in balans. Ze ziet er tien jaar jonger uit. De schildklier is duidelijk zichtbaar in haar hals en in de weken die volgen, blijkt dat die van plan is daar te blijven.

Wat zeg je daarvan? Tsja. Cranio aan het werk. Daar word je heel stil van.